Dordogne: Afscheid van “Néné”, de gepassioneerde

De inwoners van Bugu, Périgourdins, rugbyliefhebbers en vele anderen namen maandag 13 oktober afscheid van Louis Neisen, beter bekend als "Néné". De man die tot voor kort technisch directeur was van CA Périgueux, overleed op donderdag 9 oktober op 73-jarige leeftijd na een langdurige ziekte.

En dan ineens klinkt Ennio Morricone. Je kent die muziek uit de beroemde film "The Professional" met Jean-Paul Belmondo wel. Die muziek die in je hoofd blijft hangen, die je de hele dag neuriën. Een sobere, chique melodie, maar die schittert in de stilte van de Maillerie-begraafplaats in Le Bugue. Krachtige, stralende muziek. Het is tijd om afscheid te nemen van Louis Neisen, beter bekend als "Néné". Om nog een laatste keer langs hem te gaan, hem een ​​briefje te geven, ons respect te betuigen en degenen te groeten die achterblijven en om hem rouwen. Hele rijen vrienden, huidige en voormalige rugbyspelers, kennissen en familieleden. Allen brengen een eerbetoon aan de zigeuner, de patriarch, de figuur van Le Bugue. Omringd door bloemen, voor zijn geliefden, staat hij daar, badend in het licht van deze zonnige maandagochtend in oktober.

Eerder, in het uitvaartcentrum van Bugue, hielden zijn beste vrienden en familie hem in de gaten, tot aan de begrafenis. De spelers van CA Périgueux, zijn "kleintjes" zoals hij ze noemde, Didier Casadéi, de zoon van zijn trouwe vriend Marcel, "Titi" Thébault, Francis Roux, voorzitter van de CAP, Patrice Mendy, Pilou Mathieu, Sascha Fischer, Vano Nadiradze, Claudette Moreau, oud-voorzitter van de CAP, Youssef Hanou, maar ook de Sarladais Pierre Rousserie of Lucas Lyons, vriend van Anderson met wie hij in Brive speelde, en zijn beste vrienden, waren er allemaal voor de eerste toespraken van de familie en een moment van samenzijn.

Louis Neisen, die op donderdag 9 oktober overleed na een lang ziekbed, werd op maandag 13 oktober begraven in zijn huis in Le Bugue, midden in het bos, in vrede. Gedragen door zijn kleinzonen, Enzo Hervé en Karl Lambert, en zijn neven, Wesley Fargier en Anderson Neisen, werd "Néné" gevierd. Eerst door zijn schoonzoon, daarna met traditionele liederen uit de zigeunergemeenschap, begeleid door een gitaar. "Ik wist dat hij een beroemd man was, maar vandaag verbaast het me nog meer. Hij had veel vrienden, hij die was wie hij was: de zigeuner. Hij kende een aantal geweldige mensen, en meer," benadrukte zijn schoonzoon. Begroet door meer dan 700 mensen die de lijkwagen naar de top van de begraafplaats volgden, is een van de grote figuren van het rugby in de Périgord overleden. "Een sterke en authentieke figuur, een man van overgang, geworteld in zijn cultuur. Zigeuner zijn was noch negatief, noch een handicap, hij maakte er een ware kracht van, door te bewijzen dat rugby geen sociale grenzen kende, en zo gaf hij zijn familie een voorbeeld van respect en leven."

En deze maandag hoefde je maar hier en daar te kijken om te zien dat "Néné" erin geslaagd was iedereen te verenigen. De voorzitter van het departement, Germinal Peiro, de burgemeester van Périgueux, Emeric Lavitola, de burgemeester van Le Bugue, Serge Léonidas, en de oud-burgemeester van Périgueux, Delphine Labails, waren er. Ook Matthias Rolland, directeur van Castres Olympique, waar Enzo Hervé speelt, en verkozen tot het bestuur van de National Rugby League, was aanwezig. De "eilandbewoners" van de CAP hadden zich in hun traditionele kledij gestoken uit respect voor de man die tot dan toe technisch directeur van de nationale club was geweest. "En hij nam het zeer serieus en ter harte", fluisterde een van zijn vrienden in de microfoon.

Want rugby en "Néné" waren een liefdesverhaal, gepassioneerd, vol ups en downs, maar bovenal heel veel goede tijden. Als speler liet hij zijn sporen na in de mauls en de scrums op hoog niveau, maar ook in de kleedkamer, met al het goede karakter dat we van hem kenden. Als coach had hij die drang om te winnen behouden, ook al had hij rugby pas laat in zijn leven ontdekt, zonder enige training. Als president tilde hij Le Bugue naar een andere dimensie, eerst door Frans kampioen te worden in de 3e klasse, en vervolgens door eind jaren 2000 in de 1e klasse te spelen, het hoogste niveau ooit bereikt voor deze kleine club. "Hij was een activist voor de sport, hij gaf zijn passie door aan zijn kleinzonen, neefjes en nichtje en liet een blijvende indruk achter op de rugbywereld."

Maar "Néné" ging ook over paarden. Gepassioneerd door weddenschappen stuurde hij zijn kleinkinderen om zijn PMU-tickets te valideren, en als vaste bezoeker van de renbaan had hij samen met Marcel Casadéi verschillende paarden gekocht. "Voor Néné waren paarden meer dan een hobby, ze waren een verlengstuk van zijn persoonlijkheid, zijn hang naar risico, de schoonheid van het gebaar en de mooie verhalen. Deze energie van wedstrijden heeft hem nooit verlaten," merkte een van zijn vrienden op, die zijn toespraak vervolgens afsloot met een fragment uit een gedicht van een vriend van Louis Neisen: "Néné, een groot minstreel met een legendarisch leven, vloog daarheen in een zuchtje wind. Reizigers of gadjés zullen zich met een oprechte impuls een wezen van eeuwige glans herinneren" en met een minuut applaus.

Een spontane spreker en een aardig mens. Afgelopen maandag namen we afscheid van "Néné", maar nog niet van hem.